نفی استفاده از نورالانوار
آيا ممکن است نورالانوار مستفيد باشد ؟ فرض مستفيد بودن، با محض نبودن مستفيد برابر است. اگر چيزي را فرض كرديم كه به هر دليلي ميتواند نورانيتر شود. لازمهاش آن است كه آن چيز نور محض نباشد بلكه نور آميخته به ظلمت باشد تا با تابيده شدن نوري بر آن، از ظلمت آن كاسته شده و بر نورش افزوده گردد. افزون شدن نور محض، از محالات است.
بر فرض كه بپذيريم صفت نوري زائد بر نور محض وجود داشته باشد و اين صفت نوري زائد سبب استفاده ذات نورالانوار شده باشد، اين صفت كه باعث نورانيتر شدن ذات نورالانوار شده است يا نور مستقل ديگري همانند نورالانوار است يا فعل نورالانوار است. دليل توحيد، كه پيشتر گفته شد، وجود نور مستقل ديگر در طول یا عرض نورالانوار را محال ميداند، پس آن نور، نورالانوار نيست. فعل نورالانوار هم نيست، زيرا دراينصورت، لازمهاش آن است كه نورالانوار از فعلش متأثر باشد و فعلش بر او مؤثّر باشد و حال آنكه اين امر ممكن نيست.
بر فرض كه بپذيريم صفت نوري زائد بر نور محض وجود داشته باشد و اين صفت نوري زائد سبب استفاده ذات نورالانوار شده باشد، اين صفت كه باعث نورانيتر شدن ذات نورالانوار شده است يا نور مستقل ديگري همانند نورالانوار است يا فعل نورالانوار است. دليل توحيد، كه پيشتر گفته شد، وجود نور مستقل ديگر در طول یا عرض نورالانوار را محال ميداند، پس آن نور، نورالانوار نيست. فعل نورالانوار هم نيست، زيرا دراينصورت، لازمهاش آن است كه نورالانوار از فعلش متأثر باشد و فعلش بر او مؤثّر باشد و حال آنكه اين امر ممكن نيست.
نفي صفات زائد از نورالانوار
صفات بر دو دسته تقسيم ميشوند: 1ـ صفاتي كه نور است مانند علم و قدرت 2ـ صفاتي كه ظلمت يا ظلماني است مانند جسميت، حدوث و تغيير. نورالانوار هيچ صفتي كه زائد بر ذات باشد، ندارد خواه نوري باشد و یا ظلماني. درواقع اولاً نورالانوار، صفت ظلماني ندارد و صفاتي كه دارد، نوري است و ثانياً صفات نوري وي هم عين ذات است نه زائد بر ذات.