ما در تاريخ فلسفه‌ي اسلامي مشاهده مي‌كنيم كه پس از افول فلسفه در ميان اهل سنت، در شعيه به رشد خود ادامه مي‌دهد و ملاصدرا به اوج مي‌رسد اما پس از وي در جهان تشيع نيز دچار ركودي شده و از حركت تكاملي خود باز مي‌ماند،‌ علت اين امر چيست؟ و به طور كلي نقاط ضعف فلسفه‌ي اسلامي را در چه چيز مي‌دانيد؟
اين‌كه چرا فلسفه‌ي اسلامي به اين وضعيت دچار شده و چه راهكاري را براي بازسازي و روزآمد كردن آن بايد پيمود، علل متعددي دارد كه به برخي از نكات آن اشاره مي‌كنم.

روزنامه خراسان
چهارشنبه 15 اسفند ماه 1380، 21 ذي الحجة 1422
شماره 15224
--
اشاره
بدون شک پويايي حيات اجتماعي و ساختارهاي فرهنگي و تمدني هر جامعه‌اي جز با رواج تفکر سامان‌مند و منسجم در ميان توده‌هاي مردم ميسر نيست چرا که انسانيت انسان، به عقلانيت و خردورزي اوست و کارآمدي ساختارهاي روبنايي و زيربنايي جوامع بستگي تام و تمام به اين عقلانيت دارد. به دليل همين نياز، سالياني است که انديشمندان معاصر به تکاپوي احيا و بازسازي فلسفه اسلامي پرداخته و تلاش‌هايي را در اين راه به انجام رسانده‌اند. در گفتگويي که طي چند قسمت تقديم خوانندگان مي‌شود، حجت الاسلام و المسلمين حسيني شاهرودي، عضو هيئت علمي گروه فلسفه و کلام دانشگاه فردوسي به بررسي راهکارهاي نوسازي فلسفه اسلامي پرداخته است که مي‌خوانيد. گروه انديشه