(4) طرحهای الهی برای وصول انسان به مقصد آفرینش
درس چهارم ـ 6/ 8/ 96
طرحهای الهی برای وصول انسان به مقصد آفرینش
گفتیم: هدف از آفرینش تمام موجودات، بازگشت تفصیلی و اعتدالی موجودات به خدای متعال است که اسم دیگر آن رسیدن به مرتبه خلافت الهی است؛ خلافت الهی یعنی تمام اسماء، صفات و کمالات خدای متعال در موجودات اولاً ظهور پیدا کند و ثانیاً ظهور آن اعتدالی باشد و هیچکدام بر دیگری برتری و غلبه نداشته باشد
طرحها و برنامههای خدای متعال برای رسیدن انسان به اعتدال وجودی یا خلافت الهی چیست؟
توقف در مسیر تکامل و صعود الی الله و رجوع بهسوی خدای متعال محال است
میزان و سهم درک انسانها از معارف الهی در سیر اختیاری به اندازهی پوستهای نازک و رشحهای از اقیانوس عظیم معارف است
کسانی که به همین اندازه هم از معارف الهی بهره نداشته باشند، به معنای باطل شدن آنها نیست، بلکه سیر اختیاری آنها کماثر است؛ مانند اطفالی که سقط میشوند
بر فرض که این برنامههای الهی برای وصول به مقصد نبود، بازهم باید انسان و سایر موجودات به مقصد خود میرسید
اقتضای تکوین وجود مخلوق خدا آن است که به اصل خود بازگردد؛ انبیا و اولیا برای تسهیل و تسریع این حرکت آمدهاند
طرحهای الهی برای وصول انسان به اعتدال وجودی
1ـ بعثت انبیا
هدف اصلی بعثت انبیا این است که هدف آفرینش محقق شود
عدالت اجتماعی یکی از مقدمههای لازم برای وصول به اعتدال وجودی است
از آنجا که دین مخصوصاً ادیان الهی برای تسهیل حرکت بهسوی توحید آمدهاند، حرج در آنها نیست و دین سهله و سمحه هستند. محال است دین و برنامه الهی مستلزم عسر و حرج باشد
با توجه برای اینکه انبیا برای تسهیل آمدهاند، بنابراین در حوزهای که مستلزم سختی و گرهافتادن باشد، اصلاً وارد نمیشوند؛ همیشه در جایی وارد میشوند که گرهها را باز کنند و دست و پای انسان را از چاله بیرون بیاورند
هرجایی که دیدیم تعالیم انبیا باعث میشود در کار گره بیفتد، نشاندهنده آن است که این تعلیم الهی نیست
بر این اساس نباید به کاری که امام معصوم انجام داده است، استشهاد کرد بلکه به سخن او باید استشهاد کرد؛ زیرا احتمال دارد کار معصوم ویژه خودش باشد
اشارهای به برخی از افعال ویژه معصوم
معنای اینکه سخن فقهی که سنت فعلی امام و پیامبر ساکت است
مهمترین کار انبیا چیست؟ تمام انبیا این دو کلمه را در تعالیم خود دارند که مکرر در قرآن آمده است: ان اعبدوا الله و اجتنبوا الطاغوت
مصداق دانه درشت طاغوت، نفس آدمیان است؛ البته نفس انبیا و امثال آنان که در آغاز تسلیم شده، از طغیان خارج شده است
اشارهای به مصادیق کوچک و بزرگ عبادت؛ بزرگترین مصداق آن است که غیر او نباشد
بخش قابل توجهی از توحید، معرفت است
اشارهای به مراتب توحید
تبعیت از انبیا و اولیا ولو ناچیز و در ظواهر باشد، تأثیری که بر نفس ما میگذارد بر کسی عیان و آشکار نیست تا در داوری معیار قرار دهد.
یک لحظه توجه به خدا و انبیا و اولیا، یک لحظه نگاه کردن به در حرم یکی از اولیای خدای متعال تأثیری بر نفس انسان میگذارد که اگر پردهها کنار برود، خواهند دید که با یک نگاه کردن به در حرم مبارک امام رضا علیه الصلات و السلام هفت آسمان را پشت سر گذاشته
همین نمازی که عامه مردم میخوانند، اکثریت مردم با همین نماز به کمال میرسند؛ همین نماز است که قرار است ما را به مرتبه ظهور اعتدالی اسمای خدای متعال برساند
هیچ کاری از کارهای انبیا و اولیای الهی لغو و بیهوده نیست، ولو به اندازه سر سوزن
معنای قبول افعال و رفتار ما از سوی خدا: یعنی فعل ما مورد رضای بالاصاله خدای متعال قرار گیرد
2ـ سختیها و مشکلات فردی و جمعی که خواسته و ناخواسته در مسیر زندگی فردی و جمعی ما پیش میآید
اکثریت قریب به اتفاق عالمیان و آدمیان هم دنیا میخواهند و هم آخرت؛ از قضا انبیا و اولیا از این دسته هستند، تمام چیزها را میخواهند.
کسانی که گفتند دنیا را نمیخواهیم و آخرت را هم و فقط تو را میخواهیم، وجودشان تمام نیست. مگر میشود چیزی مستند به خدای متعال باشد و راغب به آن نباشیم
سیریناپذیری انسان به آن خاطر است که ساخته دو دست خداست
سرّ آنکه در آخرت هم حرکت و تکامل هست
حکومت امام زمان متافیزیکی نیست و بر اساس چارچوبهای اینجهانی حکومت میکند، برخلاف حکومت حضرت سلیمان که متافیزیکی بود
جنگیدن، شهادت، مجاهده و مقاتله انبیا و اولیا، تمام از سر لطف، عنایت و رأفت است تا بلکه یک نفر هدایت شود
سلیمان و ایوب علیهما السلام؛ نعم العبد انه اواب
دنیا لطف الهی است، آخرت هم لطف الهی است؛ هر موقع تعارض داشتند، باید عاقلانه انتخاب کنیم
همه انسانها از سختیها به عنوان لطف الهی برخوردارند
کل سختیهای عالم هستی الطاف الهی است که ظاهر آن سختی است و باطن آن لطف الهی است