مهمانی ویژه اهل بیت

📝  شرحی بر یکی از فقرات دعای بعد از زیارت حضرت رضا علیه السلام

🔹 «سَیدِی سَیدِی سَیدِی، مَوْلای مَوْلای مَوْلای، قَدْ تَکرَّرَ وُقُوفِی لِضِیافَتِک فَلَا تَحْرِمْنِی مَا وَعَدْتَ الْمُتَعَرِّضِینَ لِمَسْأَلَتِک»

بر اساس اعتقادات ناشی از عقل، مشاهدات و هم ظواهر دینی مجموعه عالم هستی بدون استثناء مهمان‌های رحمان هستند؛ نه مهمان‌های رحیم و نه مهمان الله. زیرا این دو مهمانی خاص است و اکثریت قریب به اتفاق خلق خدا قابلیت این ضیافت و مهمانی را ندارند.

هرجا هستیم، ضیوف الرحمن هستیم. هرکسی در این عالم وجود پیدا کرد، مهمان الرحمن است. در آیات قرآن فرمود: قل ادعوا الله او ادعوا الرحمن ایّاً ما تدعوا فله الاسماء الحسنی؛ (اسراء، 110) شما اگر الله را بخوانید یا رحمن را بخوانید، تفاوتی ندارد؛ تفاوت ندارد برای ما و الا در واقع تفاوت دارد.

تفاوت خلق خدا در این ضیافت، در فهمیدن و نفهمیدن و دانستن و ندانستن است

اگر کسی بداند که ضیف الرحمن است، شرایط ضیافت را مراعات می‌کند

میان عالم و غیر عالم تفاوت از زمین تا آسمان است

بنابراین همه ضیوف الرحمن هستند، بدون استثناء ولی برخی می‌دانند برخی نمی‌دانند

همچنان‌که علم و فهم و معرفت درجات مختلف دارد، بر اساس آن فهم و بر اساس آن عقائدی که مبتنی بر فهم است، اخلاقی که مبتنی بر آن عقائد است و اعمالی که مبتنی بر آن اخلاق است، ضیافت و ضیوف هم با همدیگر تفاوت خواهند داشت.

با توجه به این نکات، وقتی که پیوسته خلق عالم مهمان خدا بودند، دوم این‌که مهمانی‌شان هم همراه با فهم، آگاهی و علم باشد؛ سوم این‌که وقتی که کسی پیوسته خودش را مهمان خدای متعال می‌داند، به تعداد نفس‌هایی که می‌کشد، مهمانی را ادراک کرده. این هم البته سخن عرفی است. در حالی که در هر نفس ما بی‌نهایت مهمانی، آن به آن و لحظه به لحظه، اتفاق افتاده

بنابراین سخنی که حضرت در این دعا و سایر ادعیه و اذکار فرمودند، این است که ما پیوسته مهمان رحمن هستیم. در حالی که مهمانی اهل بیت پیامبر علیهم الصلات و السلام فوق مهمانی رحمن و فوق مهمانی رحیم و بالاتر از مهمانی الله است. چون خودشان اسم اعظم خدای متعال هستند

ائمه علیهم الصلات و السلام فرمودند ما اسم اعظم خدای متعال بلکه جامع جمیع اسماء خدای متعال هستیم، بنابراین مهمانی ویژه اهل بیت علیهم الصلات و السلام ضیوف الرحمن نیست، بالاتر از آن است. لکن خلق خدا هیچ درکی از آن ندارند.

اگر مثلاً امیرالمؤمنین یا هریک از ائمه آن مرتبه را اظهار کنند، باید امید داشته باشیم که در طول تاریخِ هستیِ انسان تا روز قیامت، بلکه بعد از قیامت، در درجات بهشت، باید یک مخاطبی وجود داشته باشد که این را بفهمد و الا لغو خواهد بود و اهل بیت پیامبر علیه الصلات و السلام مبرای از لغو هستند، چنان‌که از هر نقصانی مبرا هستند.

پس حاصل حرف این شد که: همه اهل عالم مهمان رحمن هستند، مهمانی‌هایشان هم تکراری است، حال آن چیزی که باید از خدای متعال تقاضا کنیم، این است که این مهمانی‌های تکراری را قطع و حذف نکن.

دریافت صوت