ستایش خدایی را که هر موقع دلم می‌خواهد، با او حرف می‌زنم. ستایش خدایی را که سخن گفتن با او وقت و موقع ندارد. ستایش خدایی را که هر موقع بخواهم با او تنها باشم، امکان‌پذیر است، احتیاج به وقت قبلی ندارد، احتیاج به رسیدن به حضور او در بین جمع نیست، هر موقعی که بخواهم، تنهای تنها می‌توانم او را پیدا کنم، بدون این‌که کسی واسطه‌ی بین من و او باشد، می‌توانم خودم با او حرف بزنم.

 

طبق نقل امام سجاد صلوات الله و سلامه علیه می‌فرمایند:

و الحَمدُ لِلَّهِ الَّذِي اُنادِيهِ كُلَّمَا شِئتُ لِحَاجَتِي وَ أخلُو بِهِ حَيثُ شِئتُ لِسِرِّي بِغَيرِ شَفِيعٍ فَيَقضِي لِي حَاجَتِي

این فراز دنباله‌ی بخش قبلی صحبت و ستایش خداوند در یک زمینه معین است.

ستایش خدایی را که هر موقع دلم می‌خواهد، با او حرف می‌زنم. ستایش خدایی را که سخن گفتن با او وقت و موقع ندارد. ستایش خدایی را که هر موقع بخواهم با او تنها باشم، امکان‌پذیر است، احتیاج به وقت قبلی ندارد، احتیاج به رسیدن به حضور او در بین جمع نیست، هر موقعی که بخواهم، تنهای تنها می‌توانم او را پیدا کنم، بدون این‌که کسی واسطه‌ی بین من و او باشد، می‌توانم خودم با او حرف بزنم.