حسادت خلق خدا به خاندان پيامبر – صلوات الله و سلامه عليهم اجمعين -

بايد گفت ، هرگاه آدمي كمالات و حسن خويش را آشكار كرد و نشان داد كه ديگران بهره‌اي از آن ندارند، آن كمال وزر و وبال او خواهد شد و به جاي نردبان رشد و تكامل و آرامش، سبب گرفتاري و سختي خواهد بود و اگر سبب بلا نشود، از دست خواهد رفت . بنابر اقتضاي عقل، نبايد حسن و كمال به گونه‌اي در معرض ديد ديگران قرار گيرد كه باعث حسادت يا رقابت آنان شود . زيرا رقيب اگر نتواند ستقت بگيرد، سعي مي‌كند رقيب را ناعادلانه از دور خارج سازد. البته حسن هايي وجود دارد، كه قابل پوشناندن نيست و همان سبب حسادت خلق خدا خواهد شد . در روايتي در مورد خاندان پيامبر – صلوات الله و سلامه عليهم اجمعين -   آمده است كه يكي از علل ايجاد آزار و اذيت توسط خلق خدا، براي آن بزرگواران، اين است كه ميل به رقابت در وجودشان وجود دارد . هرگاه آدميان نتوانند رقابت كنند، يعني رقابت را از حد و توان خويش برون ببينند، كينه به دل مي‌گيردند (البته قليلي از انسانها اين گونه نيستند.) استعداد و كمال هر انساني، لطفي از الطالف الهي است و براي رنجاندن ساير بندگان خدا به او عطا نشده است. بلكه ابتلا و احتمال است.

ادامه مطلب...

غم و اندوه اولیاء الهی

غم و اندوه اولیاء الهی، به ویژه وجود مبارک پیامبر – صلوات الله و سلامه علیه و آله- از عدم دسترسی به کنه ذات الهی.
برای ذات الهی، هیچ گونه صفتی نمی توان بیان کرد، حتی کلمه«احد». زیرا هنگامی که کلمه «احد» به زبان آمد ، نشان دهنده این است که مورد شناسایی و معرفت قرار گرفته است، حال آن که هیچ کس، هیچ گونه شناختی نسبت به آن ندارد.
در این نکته لطیف باید تأمل کرد که چرا انبیاء و اولیاء الهی، در مناجاتها و نیایشهای خود به درگاه ربوبی، آن همه اظهار عجز و تضرع و انابه می کردند؟ به تعبیر قرآنی، خداوند به پیامبر خود می فرماید:« بگو من خودم نیز نمی دانم که با من چه می کنند.» پیامبر و حبیب خدا که تمام اسماء و صفات الهی، آگاه و عالم است و خود مظهر تام و تمام آنهاست، می فرماید: «نمی دانم» و چون نمی داند از پیامدهای آن نیز، آگاهی ندارد. بنابراین نه فقط انبیاء و اولیاء، که در برخی از روایات، آمده است که ملایک مقرب الهی، آنچنان در اشک و آه و اندوه به سر می برند، که اگر از غم و غصه ایشان، بر اهل زمین قسمت کنند؛ همگان خواهند مرد.

ادامه مطلب...